Miłość po raz drugi

Lusaina

To jest moje autorskie opowiadanie, mam nadzieje, że wam się spodoba Smile

Oto prolog i pierwszy rozdział:

Prolog

Serce nie sługa. To prawda. Wszyscy myślą, ze tak prawdziwie można zakochać się tylko raz. To bzdura. Jak to udowodnić? Ta opowieść o tym świadczy.
Młoda dziewczyna poznaje chłopaka, zakochuje się. Pobierają się, żyją długo i szczęśliwie… Czy to zdanie nie jest wyciągnięte z jakiejś bajki?
Zacznijmy jeszcze raz: młoda dziewczyna poznaje chłopaka i zakochują się w sobie. Tak, tak, biorą ślub. Lecz ich szczęście nie trwa długo.
Czytając tą książkę przekonasz się, dlaczego.

1.

- Witaj, Ambrozjo!- Marlena jak zwykle rano przywitała swoja papużkę.
To są jej poranne czynności: wstaje rano z łóżka, idzie przez krótki korytarz do kuchni, po drodze zaglądając w lustro, aby przekonać się, jak wygląda. Jak zwykle.
Pamięta, jak jej starsza siostra Ola powiedziała raz, że wygląda jakby ją „jastrząb brał”. Tak, dobra określenie. Jej brązowe włosy są roztrzepane i każdy jest postawiony w inną stronę.
Po wejściu do kuchni zawsze włącza ekspres do kawy. Ten zapach… można się rozmarzyć.
Po wypiciu filiżanki tego cudownego napoju, zawsze powie coś do swojej papużki. Zazwyczaj są to króciutkie zdania. Lubi to robić, choć wie, że Ambrozja nic z tego nie rozumie.
Rano nigdy nic nie je, więc ma więcej czasu na wyszykowanie się do pracy. Jest kelnerką w jednej z warszawskich kawiarni. Jej szef - Wojtek - jest bardzo miły, choć lubi dyscyplinę. Jest lekko wkurzony, gdy czasem ktoś się spóźnia. Patrzy wtedy cały czas na to, co ktoś robi, by wyłapać jak najmniejszy błąd i się doczepić. Po za tym jest całkiem-całkiem. To nie jedyny obowiązek Marleny. Studiuje także zaocznie na Politechnice Warszawskiej. Tak, wszystko kręci się wokół tego miasta, ale to w końcu tu się urodziła, mieszka, pracuje i uczy się. Jak na dwudziestolatkę to sporo.
Gdy odwiedza rodziców, mama zawsze się pyta, czy może nie ma chłopaka. Od czerech miesięcy zawsze mówi to samo „ Nie, nie jestem jeszcze gotowa.” Trudno być gotowym na związek, gdy zaledwie kilka miesięcy temu zostawił ją „chłopak jej życia”. Z Dawidem znała się już trzy lata. Byli zaręczeni, już mieli brać ślub, gdy dwa tygodnie przed tą uroczystością oświadczył jej, że ma inną i będzie mieć z nią dziecko . To naprawdę był dla niej wielki szok. Dawid zawsze wydawał się taki wierny.. Przez pierwszy tydzień prawie cały czas płakała. Posunęłaby się do czegoś gorszego, gdyby nie jej najlepsza przyjaciółka Ania. To zawsze ona ją wspierała. Tak to już jest z niespełnioną miłością.
Rozmyślania przerwał jej telefon. Na wyświetlaczu widniał numer Oli. Po odebraniu od razu usłyszała tak dobrze znany jej głos:
- Może pojeździmy jutro? Jest piątek, a co robimy w każdy weekend? Dobra, odpowiem: jeździmy na rowerach. Masz jutro czas?
- Jak zawsze. Po joggingu będę gotowa.
- To co? Jutro spotkamy się u ciebie?
- Może być.
- Hej, trochę entuzjazmu.
- Da się zrobić.
Rozłączyły się. Trochę dziwne, bo zawsze się żegnają. Możliwe, że Ola śpieszyła się do swojego chłopaka Roberta. Chodzą ze sobą już rok. Oby nie spotkał ich ten sam los co Marlenę.
- O Boże, spóźnię się! - dziewczyna zobaczyła, że jest już 7.30, a na ósmą musi być w pracy. Byle by zdążyła na czas. Nie lubi, gdy ktoś patrzy jej na ręce, a w szczególności szef.

Ewelka

Super

Ty bardzo bardzo zdolna jesteś !!
Nie to co ja Sad

Kiedy doczekamy sie dalszego ciągu ??

Lusaina

Ja zdolna? Czy ty mnie w ogóle znasz? Bo mi sie wydawało, ze tak
Wejdź sobie na forum akademii <w naszych partnerach jest button>
i zobacz jaki ff tam wymyśliłam

Ewelka

jesteś zdolna i Cię baardzo znam Smile

Okik lukne Very Happy

Lusaina

a może ty coś napiszesz? prosze? w końcu kto zbierał piątki z polaka za opo?

Ewelka

heheh piątki <lol> ale ja nie umiem Sad

nie jestem zdolna